دوستان خوب و مهربان سلام. وقت سلام دادن رو خودم انتخاب کردم ولی زمان خداحافظی دست خودم نیست چون به مرگ اعتقاد دارم.
یک جغرافیایی هستم و میخوام چیزی رو که تک تک سلولهای بدنم به اون وابسته اند رو بسرایم. این جمله من بدان معنی نیست که متعصب خشک و بی انعطافی هستم بلکه به سان همه شما آدمیان روی کره زمین به چیزی که تعلق دارم دلبستگی نیز دارم.


بگذارید همین شروع کار چند موضوع رو روشن بکنم:

1- جغرافیا رو دوست دارم و خوش ندارم دوستانی که میاند و توی وبلاگ نظر میدند اینجا رو محلی برای نشون دادن خودشون و یا خدای ناکرده دعواهای مجازی بکنن چون دارم میبینم که خیلی وبلاگ ها این دعواها زیاد نفعی نداشته برایشان، کار بیهوده را همون به که انجامش ندهند.

2-برخلاف عنوان وبلاگم اصلا علم زیادی ندارم ولی سعی میکنم در قالب کلمات شکسته به وصفش بپردازم دستم را نیز به سمت دوستان عالم دراز میکنم اگه دوست داشتن واسه من مطالبشون رو بفرستن تا با اسمشون توی وبلاگ بذارم.

3-وبلاگ رو عنوانشو جغرافیا گذاشتم ولی شاید توی وبلاگ از همه چیز و همه کس بنویسم.


اصل مهم:
به هیچکس بی احترامی نکنید تا بهتان احترام گذاشته شود ، به خودتان و شخصیتی که دارید ببالید چون شما تنها کسی هستید که خودتان را بیشتر از همه می توانید دوست داشته باشید.
*********
هان ای كوه بلند !
ای سراپا همه پند از تو این تجربه آموخته ام كه نلرزد تنم از غرش ارابه سنگین زمان ...
كاه بودن سهل است ، كوه می باید بود...
********
قبل ازاینکه بخواهی درمورد من،و زندگی من، قضاوت کنی حتما کفش هایم را یه پا بزن ودر راه من قدم بزن،از خیابان ها،کو ه ها، دشت هایی گذر کن که من گذرکردم، اشک هایی رابریز که من ریختم! دردها وخوشی های مرا تجربه کن،سال هایی رابگذران که من گذراندم،روی سنگ هایی بلغز که من لغزیدم، دوباره برپاخیز ومجددا در همان راه سخت قدم بزن،همان طورکه من انجام دادم،بعد ان زمان میتوانی درموردمن قضاوت کنی. ازکسانی که ازمن متنفرند سپاس ،انان مراقویتر میکنند!ازکسانی که مرا دوست دارند بسیار ممنونم،انان قلب مرا بزرگتر میکنند!ازکسانی که مراترک کردند متشکرم،انان به من اموختند هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست،ازکسانی که با من میمانند سپاس فراوان دارم،انان به من معنای دوست واقعی رانشان میدهند!!